Dit is een van de weinige raadsels die ik kan onthouden.
... Ja, De Druivelaar. Ik heb er geen in huis maar bij mijn thuis werd het blaadje elke dag verwijderd, voorgelezen en doorgegeven aan de ontbijttafel. Net zoals nu stonden er spreuken op, korte verhalen, de Heilige van de dag, wanneer de zon opkwam en de maan onderging,...De Druivelaar wordt de dagwijzer genoemd en dat was hij voor mij zeker.
Of ik nog een Druivelaar heb. Neen, zijn plaats in ingenomen door de dagkalender van de Flow.
Dit alles om te zeggen dat het tijd is voor een jaaroverzicht 2016.
Ik schreef 36 blogberichten (met dit bericht wordt het 37). In 2014 waren het er 33 (vanaf april) en in 2015 21. Dus niet slecht, denk ik zo.
De berichten van dit jaar hadden niet altijd te maken met de familie. De verhalen waren evenwel zo interessant voor mij dat ik ze niet kon laten liggen in mijn lade.
Hendrickx Prosper en zijn vader Emiel trokken naar het kleine dorpje Mc Causland. Ik zag Prosper zo voor me zitten in het saloon toen hij de brieven schreef naar zijn zus. Een heel bijzonder moment was toen ik deze brieven mocht afgeven in het Red Star Line museum, met dank aan de familie Hendrickx.
Het triestige verhaal van Prudence Wyseur bracht mij in contact met haar Belgische familie en haar roots in Lauwe.
En dan waren er de vele brieven van EH Cyril Pauwelyn uit 1885 aan zijn ouders in Poelkapelle. Hiermee ben ik de vakantie doorgekomen. Lezen, herlezen van de brieven, zoeken naar de betekenis van een oud woord. De gegevens controleren van de passagiers die vermeld werden; de cijfergegevens van vb de boot, etc. Wie nog meer wil weten over deze priester, die in de jaren 20 terug naar Kortrijk is komen wonen, heeft maar zijn naam in te typen in Google en je krijgt massa's teksten.
Ook hier heb ik mooie herinneringen aan de familie Pauwelyn.
Maar het bericht waar ik het langst naar heb moeten zoeken was dit van de drie broers Labaere. Zonder de hulp van mensen in de VS zou dit niet gelukt zijn en als kers op de taart : kon ik vernemen dat er de twee zussen Labaere ook naar de Nieuwe Wereld zijn vertrokken.
Er zijn ook verhalen die de blog niet gehaald hebben, of nog niet. Ergens zit ik vast in mijn zoektocht of het verhaal is te eenvoudig of lijkt op een ander verhaal dat al op de blog staat.
Van de familie stonden we stil bij de broer van mijn oma die naar Canada vertrok, Remie Vanderiviere. Via dit verhaal leerde ik ook een klein beetje een militair dossier lezen evenwel met hulp van het kenniscentrum Ieper en hun super goede vrijwilligers.
Zo kreeg de broer van mijn opa, Jules, Cyriel Pype, eveneens een plaatsje op de blog.
Door een lezing bij te wonen van Anne Provoost, kon ik het verhaal van zuster Mechtilde uit Merkem verder aanvullen.
Ten slotte was er de vlotte samenwerking van Kevin Breyne die een informatieve aanvulling maakte op de dagboekberichten van mijn groottante, Julia Huyghe.
Iedereen bedanken die dit jaar heeft helpen meezoeken is een onbegonnen werk. Er is evenwel één iemand voor wie ik dit uitdrukkelijk wel wil doen.Hij zorgt er voor dat ik verder werk aan deze blog / website. Ik heb het over Daniel Goos : iets vertalen, iets duiden, informatie delen, ...altijd heb ik antwoord. Dank je wel Daniel.
En voor straks : Goede Eindejaarsfeesten.
donderdag 29 december 2016
zaterdag 17 december 2016
Zalig Kerstfeest
Vorige week de kerstboom geplaatst en het kerststalletje. Voor het eerst geen echte boom versierd maar een kunstboom. Het kerststalletje is steeds hetzelfde. De beeldjes zijn van bij mijn ouders thuis en het stalletje kocht ik voor 2 euro in de kringwinkel.
Het blijft traditie dat we de kerstversiering pas zetten nadat de sint is gekomen... En bij jullie?
Voor het eerst heb ik dit werkje alleen gedaan. De kinderen zitten in de examens of blok en dat gaat natuurlijk voor.
Dit zijn de beeldjes.. (Wij ontbreken de kameel, de engel, twee herders, de hond en het kalfje.)
Onderaan staat : "NB Belgium". En ja, je vermoed het al. Ik ben gaan zoeken via google. NB staat voor Nazaire Beeusaert uit Deinze, een speelgoedfabriek. Ze zijn vooral gekend voor de soldaten, forten, paarden, boerderijen in papier marché
Het is vreemd hoe ik dan plots anders kijk naar de kerststal. Ik vraag me dan af waar en wanneer hebben mijn ouders dit gekocht. Misschien in de speelgoedwinkel in Staden bij Leopold Everaerdt en en Julia Casier. Julia was een tante van mijn moeder.
En zou het nu iets waard zijn? Misschien, voor mij hebben ze een emotionele waarde.
Zalig Kerstfeest.
Yehudi Menuhi is een Amerikaanse Jood die later in Engeland is gaan wonen. Hij besloot ieder concert met het Ave Maria van Schubert. Muziek moest volgens hem verbonden worden met een vredesproject.
Het blijft traditie dat we de kerstversiering pas zetten nadat de sint is gekomen... En bij jullie?
Voor het eerst heb ik dit werkje alleen gedaan. De kinderen zitten in de examens of blok en dat gaat natuurlijk voor.
Dit zijn de beeldjes.. (Wij ontbreken de kameel, de engel, twee herders, de hond en het kalfje.)
Onderaan staat : "NB Belgium". En ja, je vermoed het al. Ik ben gaan zoeken via google. NB staat voor Nazaire Beeusaert uit Deinze, een speelgoedfabriek. Ze zijn vooral gekend voor de soldaten, forten, paarden, boerderijen in papier marché
Het is vreemd hoe ik dan plots anders kijk naar de kerststal. Ik vraag me dan af waar en wanneer hebben mijn ouders dit gekocht. Misschien in de speelgoedwinkel in Staden bij Leopold Everaerdt en en Julia Casier. Julia was een tante van mijn moeder.
En zou het nu iets waard zijn? Misschien, voor mij hebben ze een emotionele waarde.
Zalig Kerstfeest.
Yehudi Menuhi is een Amerikaanse Jood die later in Engeland is gaan wonen. Hij besloot ieder concert met het Ave Maria van Schubert. Muziek moest volgens hem verbonden worden met een vredesproject.
donderdag 15 december 2016
Het is wat stil op mijn blog en dit wil niet zeggen dat we niet met iets bezig zijn. Herfst, bijna winter is de tijd van de opzoekingen. Lezen van boeken. Kijken naar films.
"Een huid van Karamel" van Sandra Cisneros.
Een wonderlijk mooie Mexcaans / Amerikaanse familieroman.
en " De as van mijn moeder" geschreven door Frank Mc Court. Een autobiografisch boek uitgegeven in 1996 en verfilmd door Alain Parker in 1999.
"Een huid van Karamel" van Sandra Cisneros.
Een wonderlijk mooie Mexcaans / Amerikaanse familieroman.
en " De as van mijn moeder" geschreven door Frank Mc Court. Een autobiografisch boek uitgegeven in 1996 en verfilmd door Alain Parker in 1999.
Abonneren op:
Posts (Atom)