Jules Pype - Marie Vanderiviere : aankomst 1920

Jules Pype (° Staden, 17 juli 1887 - + Roeselare, 9 oktober 1979) en  
Marie Vanderiviere (° Hooglede, 5 september 1891 - + Hooglede, 3 januari 1973)

Passenger record : Jules Pype 1920

Jules en Marie komen aan in New York op 31 mei 1920.  De tocht heeft dus 13 dagen geduurd
...
Jules en Marie worden evenwel dubbel geteld.

Op de lijst van de passagiers op Ellis Island staan zij op nr 890 en 891 genoteerd als Pijpe Jules en Pijpe Marie. 

Op lijn 916 en 917 staan ze als Pype Jules en Pype Marie.  

Als we bij de laatste gegevens doorklikken zien we dat er weinig gegevens zijn ingevuld en dat er uiteindelijk een streep door de gegevens is getrokken. 
Had Jules bij de aankomst zijn paspoort te laat getoond? 
Alle gegevens worden evenwel herschreven op een andere pagina met als titel List of United States Citizens.  
De ambtenaar schrijft nu Pijpe ipv Pype omdat Jules op zijn 'petition for naturalisation' getekent heeft met Pijpe Jules. 

Naast hun naam staan de reeds gekende documenten :

(1) AM PAP NO 943134 ISS JEFFERSON KY 17 AUG 1918
Dit is het Amerikaans paspoort van Jules bekomen op 17 augustus 1918 in KY

(2) AM PASSP ISS BRUSSELS Amb 10 MAY 1920 NO 508
Dit is het paspoort dat Jules aanvroeg in Gent op 30 april 1920 en dat werd afgeleverd op 10 mei 1920.

Bemerk dat bij aankomst in de VS de vrouw onmiddellijk de familienaam krijgt van haar echtgenoot.  

. 

Passenger Record : Marie Vanderiviere 1920

Deze records kan je  raadplegen via het digital archief 

Henri (Harry) Vuylsteke

Henri Vuylsteke (° 27 mei 1888 -?)

Op 3 mei 1911 komt  hij aan op Ellis Island. Hij is 23 jaar en alleenstaande. Hij komt van bij zijn moeder Demeester in Oyghem (Izegem?) En gaf als eindbestemming op Alfons Van Compernolle in ....
Hij gaat oorspronkelijk naar Missouri, Kansas.

Op de WWI Draft staat dat hij werkt op een boerderij van Charles Gambrel in Henry Land, Ill 

Harry A. Vuylsteke , een inwoner van België, die in het huis van Charles Gambrel op Heyworth leefde drie jaar, trok het uniform van een soldaat voor Uncle Sam tijdens de wereldoorlog. Hij kwam naar Amerika ongeveer 1911, en ​​had nooit naar school nadat hij was 12 jaar oud. Hij kon geen Engels spreken, toen hij naar dit land kwam, maar werkte tot hij beheerst de taal. Hij werd in het ontwerp van Henry provincie, en werd naar Camp Jones in Douglas, Arizona. Hij schreef van daar naar mevrouw Gambrel op Heyworth. Hij werd op zijn beurt een eerste klas prive en vervolgens een korporaal. Hij schreef aan mevrouw Gambrel om het effect dat in zijn regiment waren 400 jongens uit Mississippi, 400 uit Illinois en de rest zijn New Yorkers. "Maar we zijn hier allemaal broeders, het maakt niet uit waar we vandaan komen. We werken allemaal samen voor hetzelfde doel. We verwachten hier vertrekken eind deze week voor San Diego. Het nieuws werd met grote vreugde ontvangen.

"Je mensen thuis verblijf achter ons, ieder van u, en we kunnen niet verliezen. We Illinois jongens zijn ver weg van huis, maar nooit zorgen te maken over ons, want we zijn allemaal goed, en als we naar de overkant we zijn niet zal worden gedood, maar de goede God zal ons veilig terug  brengen en ons op het rechte en smalle pad Avalk. Dus maak het beste van het thuis en wij zullen ons steentje bijdragen. "

DMIS model

Ik volgde onlangs een studiedag in Antwerpen : "krachtgericht sociaal werk in een context van armoede en culturele diversiteit". 
Bij de werkgroep "Het proces van intercultureel leren" gegeven door Bea Van Robaeys werden ons drie vragen gesteld.
1. Hoeveel procent van mijn vrije tijd breng ik door met mensen van mijn eigen culturele achtergrond versus mensen met een andere culturele achtergrond?
2. In welke mate voel ik mij op mijn gemak in een andere culturele groep?
3. In welke situatie(s) voel ik mijzelf een "culturele outsider"?
We mochten eerst overleggen in kleine groepjes en daarna elk individueel één antwoord toelichten.
Het werd al snel duidelijk dat niet tegenstaande we allemaal een job hebben die een link heeft met mensen met een andere culturele achtergrond we op vraag 1 bijna allemaal laag scoorden.
Ten tweede moesten we vaststellen dat we culturele achtergrond vaak definieerden als komen van een ander land.
Met andere woorden het was een hele goede reflectieoefening.

Vervolgens werden we ondergedompeld in het DMIS model. Het ontwikkelingsmodel voor interculturele sensitiviteit van Milton Bennett.
Dit model benoemt de verschillende fazen om culturele verschillen en gelijkenissen te herkennen, te begrijpen en het eigen gedrag daar aan aan te passen dit zowel als persoon, als organisatie en als samenleving.
De oriëntatiefazen zijn : 

ontkenning : vb zolang we allemaal dezelfde taal spreken is er geen probleem (individeel niveau)
polarisering : vb er wordt gedacht in wij en zij (samenleving)
minimalisering: vb elementen uit het eigen wereldbeeld worden als "universeel" ervaren (organisatie niveau)
acceptatie : vb Hoe meer culturen ik ken, hoe beter ik vergelijkingen kan maken (individueel niveau)
aanpassing : vb training is zowel interculturele vaardigheden als in interculturele cognitie en perceptie (organisatieniveau)
integratie : vb een breed repertorium van culturele perspectieven en gedragingen (organisatieniveau)

de aankomst

Shaun Tan tekende het boek "The Arrival" Een universeel verhaal van een immigrant.
Je kan uren verdwalen in het boek.

foto uit het boek "The Arrival"