Toen de Duitsers in augustus 1914 België binnenvielen, eisten ze alle voedselvoorraden op. De Britten blokkeerden alle invoer van voedsel via de Noordzee. Daarmee viel de voedselimport naar België volledig stil. Bijgevolg dreigde de hongersnood bij vele Belgische gezinnen.
De neutrale landen richten daarop de Commission for Relief in Belgium (CRB) op. De Amerikaanse entrepreneur en latere president Hoover zou deze internationale organisatie 5 jaar lang leiden.
De verdeling van het voedsel gebeurde door het Nationaal Hulp- en Voedingscomité (NHVC). Deze private organisatie voorzag de bevolking van voedsel dat werd aangekocht via de CRB.
Op gemeentelijk niveau waren er de lokale comités. Er waren in België een 4000 tal lokale comités. Daarboven had je de regionale comités en daarboven de provinciale.
 |
| foto : redstarlinezoeker |
Er werd meer dan 320 000 ton meel naar België verpakt in katoenen zakken.
Omdat het katoen kon dienen in de Duitse oorlogsindustrie controleerde de Commission de verspreiding ervan.
Ze bezorgden de lege zaken onder andere aan scholen, naaiateliers, kloosters en kunstenaars om ze te laten bewerken. De meeste zakken werden verkocht als souvenir, of werden terug naar Amerika gestuurd als teken van dankbaarheid aan hun weldoeners.
 |
| illustratie op een meelzak |
De eetwaren die door de Commission werden verdeeld waren niet gratis, maar konden in de lokale depots of "Amerikaanse winkels" gekocht worden tegen een verminderde prijs. De verkoop was strikt gereglementeerd. Zo mochten enkel zieke mensen en gezinnen in de bijstand op vertoon van een stempelkaart wit brood kopen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden er kookboekjes uitgegeven. Ze legden uit hoe ze eetwaren langer konden bewaren. In vele van deze boekjes stonden vreemde Amerikaanse producten zoals "Amerikaansch spek".
Eén van de recepten "oorlogskoek" lijkt heel erg op een broodpudding maar zonder toevoeging van de eieren.
 |
| uit het boekje : Aan tafel oorlogsrecepten 14 - 18 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten