Een vogel-tel-weekend of een Big Year : wat verkies je?

Op zaterdag 28 en zondag 29 januari telt heel Vlaanderen tuinvogels tijdens de 18de Grote Vogelweekend. 
Deelnemen is simpel : bekijk en tel de vogels in je tuin. Met een half uurtje neem je deel aan het grootste vogelonderzoek in Vlaanderen.
Deelnemen kan via www.natuurpunt.be

Of verkies je een Big Year.

Eén wat.. hoor ik je denken? Ja. Het is wat je vermoed. Eén jaar lang vogels tellen. Niet vanuit je luie stoel natuurlijk zoals je dit wel kan dit weekend.

Neen, je trekt het hele Noorden van Amerika door op zoek naar zoveel mogelijk vogelsoorten.
Als ik dit voor eerst hoorde, dacht ik dat kan alleen in Amerika! Tot je op google gaat zoeken en leest dat er over de gehele wereld mensen zijn die een jaar lang vogels tellen en er zelfs een wedstrijd van maken.

Eén van de pioniers, de zakenman Guy Emerson telde in 1934 497 verschillende soorten vogels. Hij liet hiervoor zijn zakenreizen samenvallen met de beste vogel seizoenen. 

Wil je een idee hebben, hoe z'n jaar kan verlopen dan raad ik je aan om naar de film "Big Year" te zien. Een komische Amerikaanse film geregisseerd door David Frankel en gebaseerd op het gelijknamig boek.

Veel kijkplezier dit weekend.

De achterblijvers

Bij elk migratieverhaal wordt er gekeken naar de mens die vertrekt en zijn nieuwe omgeving. Ook op mijn blog en website heb ik vooral aandacht voor de man of vrouw die vertrekt.  De achterblijver is minder interessant. Maar klopt dit wel?
De verdrietige achterblijver moet zich vermannen ook al zien ze hun broer, zoon,... niet of nooit meer terug.
Hoe komt het dat verdriet vooral de achterblijvers lijken te raken?
Tussen 1800 en 1914 reisden meer dan 60 miljoen Europeanen naar een ander werelddeel.
Reizen koste veel geld en veel tijd. Contact onderhouden was omslachtig. Brieven schrijven was toen de enige optie.

In het boek van Sartre "het zijn en het niet" lezen we het volgende : De achterblijvende persoon blijft de vertrokken persoon voelen op de plekken waar ze vroeger samen waren. Alleen de achterblijver heeft hier last van gezien hij nog op deze gedeelde plekken komt en de betrokkene (immigrant) niet. De landverhuizer moet op de nieuwe locatie hard werken en heeft minder tijd om te treuren dan het thuisfront.

Uit onderzoek blijkt dat de mens helemaal niet zo beweeglijk is. Wanneer mensen toch weg gaan, doen ze dat vooral vanwege negatieve beweegredenen : gebrek aan werk, woonruimte, oorlog, ...

Bij sommige van mijn verhalen bracht ik het verhaal van de achterblijver.
vb. Jules Pype (mijn opa, de landverhuizer) en zijn broer Cyril Pype (mijn grootoom, de achterblijver)

Cijfers over achterblijvers hebben we niet. Maar naast elke landverhuizer staan er enkele achterblijvers : ouders, broer(s), zus(sen), echtgenoot, kind(eren), buren,...
Hoe gingen zij om met het vertrek, het afscheid. Hoopten de kinderen en de echtgenoot om hun vader achterna te reizen?  Of zagen ze elkaar nooit meer terug?

Lydia Verbeeck schreef het boek "De achterblijvers". Het is een waar gebeurd verhaal van de familie De Belser die naar Canada vertrekt in 1923. 

Josephus De Belser - Maria Van Olmen (foto : geneanet)

Josephus De Belser was in 1908 gehuwd met Maria Van Olmen. Ze hadden samen 15 kinderen waarvan er 4 overleden. Bij hun vertrek uit Antwerpen op 23 februari 1923 met de SS Tyrrhenia waren er 4 kinderen die mee gingen naar Canada : Phil, Marie August en Pauline.

Op 10 maart 1923 kwamen ze aan in Halifax en kregen er onderdak bij een vriend van de vader. 
Het ging de ouders niet voor de wind. Ze moesten hard werken. 
Vier kinderen bleven achter in België.  
Leni (Leoni) is de ik figuur uit het boek. Ze woont samen met haar broer Karl bij de strenge grootvader Michael De Belser, een oom en (gekke) tante.

Michael De Belser (foto : geneanet)

Martha verblijft bij het kinderloze koppel. Ze wordt er als een prinses vertroeteld. 
Julia woont bij de buren die een tweeling hebben. Ze moet er helpen in het huishouden en ziet haar broer en zussen weinig. 

In het boek lees je hoe de achterblijvers het vertrek ervaren. Hoe ze hopen naar hun ouders te kunnen gaan en hierin telkens teleurgesteld worden. Ze ontvangen nu en dan een brief en lezen daarin oa dat er een baby op komst is. 
Hoe het verder gaat met de achterblijvers ga ik hier niet vertellen. Het boek leest vlot en neemt je mee in de leefwereld van een 11 jarig meisje.

oproep

Mijn opa, Jules Pype is geboren in Staden en is dus afkomstig van Staden. Toen ik mijn opzoekingen startte vond ik al vrij snel gegevens via de site van Ellis Island. Ik leerde evenwel dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken te Brussel ook registraties deed van de Belgische migranten die vertrokken uit Antwerpen. De zogenaamde Venesoen-rapporten. De eerste dossiers zijn van 1890 maar bevatten geen persoonlijke informatie van de migranten of zijn althans niet bewaard.

Vanaf 1 januari 1901 zijn de gegevens wel beschikbaar. Ik ben mijn opa dan ook gaan zoeken een verwerking van deze rapporten die ik kon inkijken in het documentatiecentrum van de lokale afdeling van familiekunde. . De oorspronkelijke documenten zijn te raadplegen in het archief van het Ministerie.

Ik vond evenwel mijn opa niet bij de mensen die vertrokken waren uit Staden maar wel bij de lijst van Zarren. De reden is mij nog steeds onbekend.

Nadat ik het verhaal van mijn grootouders heb kunnen uitschrijven, wil ik nu starten met de migranten afkomstig uit Staden.

Eugene Venesoen noteerde van elke persoon : de naam van de migrant, de naam van het schip, zijn of haar leeftijd, de naam van de contactpersoon in Antwerpen, de verwantschap of de relatie tot die contactpersoon, de eindbestemming van de emigrant, het geld dat de emigrant bij had en soms ook de job en loon van de contactpersoon.

De verwerkingen van de rapporten zijn opgemaakt op dezelfde basis. Ik heb de lijst opgezocht van Stadenaars die tussen 1900 en 1910 naar de VS gingen. Ik vond volgende namen. Ik noteer ze hier in alfabetische volgorde om het opzoeken van een eventueel familielid gemakkelijker te maken.

Anseeuw Elisa

Barra Marie

Billiet Polydore

Bossuyt Alidor

Carmentier Alphonse

Carpentier Jules

casteleyn Desire

Casteleyn Louise

Castelyn Emilie

Caura Eloi

Damman Alida

Damman Firmin

Damman Jules

Damman Marie

De Baere Lucien

De Cat Cyrile

De Graeve Camille

De Hoorn Aloïs

De Rycke Camile

De Suere Henri

De Volder Victor

Desnouck Clementine

Ghesquiere Camile

Ghesquiere Jules

Gouwy Henri

Gouwy Jules

Jonckheere Hector

Lagrou Victorine

Lamote Irma

Priem Camile

Ryckx Camile

Sagaert Adèle

Schatteman Auguste

Seurinck Alois

Storme Pierre

Stragier Camile

Swanepoel Richard

Van Acker Arthur

Van Acker Jerome

Van Becelaere Coralie

Van Damme Ernest

Van Lauwe Alidore

Van Neste Rene

Van Slype Charles

Van Walleghem Leonie

Vanneste Jules

Verlae Adolphe

Verlae Alida

Verlae Augusta

Verlae Cyrille

Verplancke Ferdinand

Verplancke Joseph

Verplancke Leon

Verplancke Madeleine

Verplancke Marie

Willaert Henri

Willaert Jules

Woernaert Eugenie

Zwaenepoel Felicie

Misschien is één of andere naam je bekend, aarzel dan niet om contact op te nemen via redstarlinezoeker@gmail.com

Nieuwjaar

Nieuwjaarsbrieven worden deze nog geschreven? Schreven onze ouders een nieuwjaarsbrief? En wat beloofden zij aan hun ouders, meter of peter?
Ik heb een nieuwjaarsbrief van nonkel Marcel (1924 - 1993) uit het jaar 1933. 
Lees wat hij schreef of moet ik zeggen, moest schrijven toen hij 9 jaar was?

Lieve ouders,

Weder is het Nieuwjaar! Hoe gelukkig ben ik toch een schoone gelegenheid te hebben om u mijn oprechten wenschen aan te bieden.

Dat God uw tederen genegenheid te mijnen opzichte vergelde met over U zijn mildsten zegen uit te storten. Mocht die zegen een kloeke gezondheid geven en een lang en gelukkig leven verlenen. 
Van mijn kant beloof ik u altijd braaf en gehoorzaam te zijn en veel te bidden tot vervulling deze wenschen. 


Ik ben zeker, lieve ouders dat de Heer die brave kinderen gaarne ziet ook de gebeden zal verhooren van

uw lief kind
Marcel
Staden, den 1° januari 1933

Een gelukkig en gezond 2017.