Cyriel groeide op in een landbouwersgezin. Zijn vader, Henricus Pype hertrouwde nadat zijn eerste vrouw Maria Werbrouck overleden was in 1895, met Therese Wybaillie. Ze kregen 5 kinderen waarvan er 2 bij de geboorte overleden zijn.
- Maria
- Jules (mijn grootvader, soldaat bij het Amerikaans Leger)
- 2 kinderen overleden
- Cyriel
In 1915 is de jongste zoon, Cyriel, volgens leeftijd dienstplichtig en wordt hij opgeroepen. De oproeping komt vanuit de recruteringscommissie n°2 in Parijs. Dit heeft te maken met het feit dat hij samen met zijn ouders en gehuwde zus gevlucht is naar Chalo-Saint-Mars (Frankrijk).
In dit stadje is zijn zus, Maria Pype bevallen van haar tweede kind, Zulma Zeenaeme. Het kind werd geboren op 29 april 1916. Op 3 februari 1919 wordt ook hun derde kind, Jules Zeename nog in Frankrijk geboren.
Cyriel krijgt zijn militaire opleiding in Carentan, Normandië van 25 juli 1915 tot en met 21 oktober 1915.
Op 22 oktober 1915 vertrekt Cyriel naar het front. Hij is soldaat bij de 3de legerdivisie, 4de regiment Jagers te Voet en dit in de 11 compagnie.
In zijn militair dossier lezen we dat hij op 16 juli 1916 een tuchtstraf kreeg : 2 dagen in het cachot (gevangenis). Hij viert (?) er met andere woorden zijn 21ste verjaardag.
Op 12 januari 1917 staat er terug een tuchtstraf vermeld en nu van 8 dagen gevangenis.
Verder in het dossier wordt verteld dat hij werd afgevoerd naar het hospitaal op 31 juli 1917. Er is geen reden of plaats van verblijf genoteerd.
In september 1918 nl op de 28 start het eindoffensief, dit is maar een paar weken van de Wapenstilstand van 11 november verwijderd. Het was een helse dag met gutsende regen. Het terrein was herschapen tot een modderpoel met overal prikkeldraad, obusputten, stukgeschoten bomen en Duitse bunkers en mitrailleursnesten waaraan de soldaten met boeien gekluisterd waren. De leiding van het offensief was in handen van Koning Albert I voor de legergroep Vlaanderen. Deze eerste dag werd 8 km terreinwinst geboekt door de geallieerden.
De krijgsgevangenen, Italianen, werden door het Duitse leger als levend schild gebruikt.
Tijdens dit eindoffensief werd Cyriel zwaar gewond ter hoogte van het gehucht "De Most" in Oostnieuwkerke / Staden en hij sterft ter plaatse op 2 oktober. Op 9 oktober werd hij er begraven, dit is op enkele km van zijn ouderlijk huis.
In 1923 begon men met de aanleg van een militaire begraafplaats op het oorspronkelijke slagveld, zijnde Houthulst bos. De begraafplaats die in stervorm werd aangelegd telt in totaal 1907 graven waarvan 1823 Belgische graf- en gedenktekens.
De 81 Italiaanse krijgsgevangenen zijn er tevens terug te vinden. Ze liggen allen begraven achteraan het Belgisch Militaire Begraafplaats.
In 1923 wordt Cyriel herbegraven op dit kerkhof.
De grafzerk is een zware arduinen steen, bovenaan gebogen met twee omkrullingen aan de uiteinden en daarop een bronzen plaat met naam en voornaam van de gesneuvelde, de rang en de datum van overlijden.
Bovenaan is er een versiering met de Belgische driekleur met eventueel een kruis in.
Op de bronzen plaat komen ook de afbeeldingen van decoraties voor, die meestal postuum en jaren na oorlog verleend werden.
Cyriel kreeg 4 frontstrepen, het Kruis van Ridder in de orde van Leopold II met palm en het oorlogskruis.
met dank aan Roger Verbeke om het (onvolledige) militaire dossier te vertalen en de Pipers voor de info over de begraafplaats.
Bezoek zeker hun blog .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten