We hebben New York verlaten op 8 september om 6 uur ’s avonds. We hebben met de trein tot Buffalo gereden .
Buffalo is 445 mijlen of 13 uren van New York. We, Ik , A. Hillebrand en de Duitsman kwamen er aan om 6 uur 30 ’s avonds.
EH Verbeke en de Bisschop waren naar Montreal in Canada. Zij kwamen er bijna slecht van af. Ze waren dezelfde avond vertrokken als wij en ’s morgens om 3 uur is hun trein in volle vaart ontspoord. De locomotief werd onderste boven in de diepte geworpen. De machinist lag er onder en werd gedood met nog 3 ander bedienden. Enkele reizigers waren gekwetst. De wagon waar de Bisschop en EH Verbeke zat bleef op het spoor daar ze de laatste was.
Van Buffalo trokken we naar de beroemde waterval van Niagara.
Deval is 175 voet en een kwartier breed. Dat is het mooiste toneel ter wereld. De brug die erover ligt is 800 voet lang en hangt 250 voet boven het water. Maar de mooiste brug ter wereld is die in New York over een zeearm van Brooklyn.
Die brug is 5989 voet lang en hangt aan twee torens vast die ieder 276 voet hoog zijn. Ze is 85 voet breed en 185 voet boven het water, zodat de grote masten der schepen er onder kunnen. Ik heb ze afgestapt. Ik ben terug gekeerd met de tram die erover loopt. We hadden ongeveer 6 min nodig met de tram om erover te rijden. Ze werd begonnen in 1869 en afgewerkt in 1881. Ze kost 15.000.000 dollar of 75.000.000 fr. Dat is een reusachtig werk dat enkel de Amerikanen kunnen.
Van Buffalo ben ik dan de 10 september om 7 uur vertrokken naar Chicago.
Het regende de gehele dag en daar het juist langs het meer was dat we reden, had het meer maar een arm uitzicht. Weiden, bossen, moerassen, weiden zoals overal anders. Als het regent, is het de moeite niet waard. Overal zie je bomen die uitgebrand zijn en waar men de zwarte stokken laat staan. 2 à 3 voet boven de grond.
We moesten om 9 uur ’s avonds in Chicago aankomen, maar als het 10 uur was waren we er nog niet. De trein ontspoorde ook maar er was niemand gekwetst en gedood. Al wat we hebben, is een nacht vertraging. De trein ontspoorde door het breken van een wiel van de machine. De machinist had de tijd en de koelbloedigheid om de stoom te sluiten en zo bleven alle wagons, met uitzondering van de eerste, op de rails. Ik was dan alleen. De Duitser had mij in Toledo verlaten om naar Port Wayne te gaan. Zo waren we allemaal gescheiden.
We moesten nog eens te samen komen te Milwaukee in het begin van volgende week.
Ik was in Chicago bij een broeder van Rich. Dunne (?) Zoals in New York gingen we elke dag weg. Chicago is ook een geheel nieuwe stad. De straten zijn daar met houten boomschors belegd. Het is een van grootste handelssteden van de Wereld en heeft de grootste dierenmarkt. Uit Montana gaan er daar jaarlijks 100.000 koeien naar de markt. Dat is een nieuwe stad. In het jaar 1835 stond er bijna geen huis. Nu zijn er 625.000 inwoners. In 1871 brandde geheel de stad af. Meer dan 20.000 huizen branden uit en er was een schade van 200.000.000 dollar. Maar daar is niets meer van te zien. Men mag wel in de stad geen houten huizen meer bouwen. Iets wat men in Amerika overal ziet. … (onbegrijpbaar)
I
Ik heb Chicago verlaten op 14 september en ben naar Milwaukee gereden.
Daar heb ik de Bisschop en EH Verbeke terug gezien. We zijn de 17 september naar St Paul gereden en daarna naar Helena. We hebben 3 nachten en 3 dagen op de trein doorgebracht zonder uit te stappen.
We zijn in Helena aangekomen op zondag 20 september, juist een maand nadat ik jullie verlaten heb.
Nu zijn we 3008 uren gescheiden en als het bij u 12 uur ’s middags is dan is het hier 5 uur 30 ’s morgens. Ik heb de tijd van België bewaard totdat ik hier aangekomen ben. Ik stel het hier heel goed en ben heel gelukkig in de bergen van Montana. Later zal ik de streek meer beschrijven. Mijn beste groeten aan grootmoeder, nonkels en tantes. Is nonkel Louis al getrouwd en hoe stelt hij het. Ik verlang om nieuws te ontvangen daarover.
Mijn gezondheid kan niet beter zijn.
uw toegenegen
C.P.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten